| |
30
jul 2015
|
|
The chubby side of the good life ;-)
|
| Zeilen is verrekte goed voor je geest en je ziel. Door de weken op de oceaan kom je jezelf meermalen tegen. Tijdens de vele mijmerende zonsondergangen denk je, als in een soort automatische piloot, na over je leven en na een aantal maanden kom je in een soort zen-toestand waarbij de dingen die thuis zo belangrijk leken er plotseling niet meer zoveel toe doen. Het is heerlijk om te ontsnappen uit de hectiek van het dagelijks bestaan. Niet meer elke dag om 7 uur opstaan en naar je werk haasten, geen deadlines meer en alle sociale verplichtingen die je in je leven hebt opgebouwd kun je met een glimlach aan je laten voorbijgaan. Zeilers zijn relaxed. Zeilers hebben altijd tijd voor je, helpen elkaar, hebben nooit haast en grijpen elke gelegenheid aan, groot of klein om samen iets te vieren. "Hé, de zon gaat onder … Rum Punch?” … "We hebben geankerd? Wijntje?” “Hé, jullie ook hier, kom je straks ff een borrel drinken?” Zeilers noemen dit ‘slow living’. Het begrip bestaat uit twee woorden: ‘slow' en ‘living’. Het ‘living’ deel lijkt me duidelijk. Je leeft! Je brengt veel tijd door met de mensen om wie je het meeste geeft, je verbreedt je horizon en doet ervaringen op waar je je hele leven nog plezier van hebt. Ik geloof dat we daar al genoeg over hebben geschreven. Maar er zit ook een tweede woord in: ‘slow’. |
 |
‘Slow’ omdat zeilen letterlijk erg langzaam gaat. Onze boot vaart met een gemiddelde snelheid van zo’n 12 kilometer per uur. Een beetje jogger loopt ons er dus met gemak uit ;-). Maar ‘slow’ ook als een duidelijke tegenhanger van het het dagelijkse jachtige en haastige bestaan van de werkende mens. “De boot poetsen? Moet dat vandaag? Ach, morgen is ook nog een dag en dan blijven we toch gewoon nog een dagje liggen.” “Scheren? Al weer? Ik heb me toch vorige week al geschoren?” We zagen het afgelopen jaar de meest gestructureerde en gedisciplineerde mensen om ons heen langzaam veranderen in relaxte, maar ook een beetje luie mensen met een tempo van een bejaarde met een looprekje. Boodschappen doen is voor de meeste bootmensen de enige gestructureerde dagelijkse lichaamsbeweging die ze krijgen. En alle vele goede voornemens ten spijt, zoals sporten op een boot? Het is gewoon niet te doen.Het past gewoon niet in het plaatje. Het matje waarop we onze buikspieroefeningen en push-ups zouden doen is ergens onder in de voorraadkast terecht gekomen en het fanatieke zwemmen rond de boot waar we mee zijn gestart is al snel veranderd in rustig dobberen in het water, lekker op je rug. Wat overigens veel eenvoudiger is geworden, want door je verhoogde vetpercentage blijf je veel gemakkelijker drijven ;-). We hebben overigens ook het vermoeden dat gemiddeld 5 keer per week ‘uit' eten gaan, een licht nadelige werking zou kunnen hebben op je BMI, maar daar zijn we nog niet helemaal uit.
Hoe dan ook, niet getreurd. Ik las op Facebook dat harige mannen met een buikje tegenwoordig helemaal ‘in’ zijn. Nu maar hopen dat deze prachtige nieuwe trend al helemaal is omarmd in het wereldse en vooruitstrevende Eindhoven.
|
|
|
